“6-7 Ekim Olayları” Kürt meselesini anlama biçimimizi gözden geçirmeyi gerekli kılıyor. Çünkü “6-7 Ekim Olayları” sonrasında, sadece devletin baskıcı politikalarını değiştirmesinin bölgeye özgür ve demokratik bir ortam oluşturmaya yetmediğini anladık. Devlet politikaları ile eşzamanlı olarak PKK- KCKHDP’nin de değişmesi gerekiyor. Bu ikili değişim eşzamanlı gerçekleşmediğinde oluşan şu: KCK’nın gündelik hayatı kontrol edip, alternatif devlet sistemi oluşturması. Üstelik “6-7 Ekim Olayları” doğru okunursa, KCK -PKK -HDP siyasal çizgisinin 1990’ların devletinden daha baskıcı ve şiddet içeren bir siyaset izleyebileceği sonucu çıkıyor.
“Demokratik toplum”, “çok kültürlülük” gibi kavramlar, hem siyasal hayatta hem de gündelik hayatta bireylerin ve grupların üzerine baskı ve zorlamanın olmamasını işaret eder. Beklenen şey, hem devletin hem de toplumsal gruplardan birinin diğerleri üzerine zorbalık yapmamasını temin etmek, bireylerin ve toplulukların özgür iradesiyle siyaset yapmasını, gündelik hayata katılmasını sağlamaktır.
Diyarbakır örneği üzerinden düşünelim.
Bu şehir bünyesinde tarihsel olarak farklı sosyal kimlikleri barındırıyor.
Şehirde Kürt kimliği şu anda baskın olsa da, yaşayan Türk kültürü de var. Birkaç yüzyıldır sadece Türkçe konuşan toplumsal kesimler var. Kürtler de Türkler gibi dindar ve seküler ayrışması yaşıyor.
Diyarbakır’daki Kürtlerin yaklaşık yüzde 35’i AK Parti’ye oy veriyor. İslamcı kesimlerin daha ılımlıları da, Hüda-Par da, geleneksel tarikatlar da var. Yani şehir sadece PKK -KCK -HDP çizgisini destekleyenlerden oluşmuyor. O zaman, farklı sosyal kimlik gruplarını barındıran Diyarbakır’da, PKK çizgisi dışındaki diğer toplumsal kesimlerin hakları nasıl korunacak sorusu anlam kazanıyor. “6-7 Ekim Olayları” bize PKK -KCK -HDP çizgisinin kendi çizgisi dışındakilere sindirme amaçlı politikalar uygulayabileceğini hem de bunu acımasızca, yakarak, yıkarak, linç ederek yapabileceğini açıkça gösterdi. Örgütlü kitlesi ile ötekilerini fişlediği, kritik zamanda ötekilerini hedef haline getirebildiği açığa çıktı. Bölgede yaşayanlar bu baskıcı ve sindirici siyasetten bahsediyordu. “6-7 Ekim Olayları” ile bu durum herkesin görebileceği netliğe ulaştı.
Güneydoğu’da PKK -KCK -HDP çizgisi dışındaki toplumsal kesimler gelecekleri konusunda endişe etmeye başladılar.
Bu kesimler, süreç böyle devam ederse, farklı stratejiler uygulamaya başlayacaktır.
Bir kısmı bu baskıdan kurtulmak için Türkiye’nin batısına göç etmeyi seçeceklerdir. Bir kısmı sinerek, gündelik hayatta daha az zarar görmenin yollarını arayacaktır. Diğer bir kesim de kendilerini korumak için demokratik yolları, bu da olmazsa karşı fiziksel güç oluşturmanın yollarını arayacaktır.
Hangi seçenek olursa olsun, bu seçeneklerin her biri olumsuz sonuçlar doğurur.
PKK- KCK- HDP çizgisinin kendisinin dışındakileri sindirme veya göçe zorlama ile ilgili bir siyasete sahip olması şaşılacak bir durum değil. Bunu Rojava’da da yaptıkları biliniyor. PKK hareketi sert reel- politik siyaset geliştirip uygulama alışkanlığına ve kapasitesine sahip.
Devletin görevi sadece devlet aygıtlarını fiziksel olarak korumak değil tüm vatandaşlarının kendini özgür hissedeceği bir kamu düzeni de sağlamaktır.
Gündelik hayata devletin değil de farklı bir gücün hakim olması, ötekilerin korunamaması anlamına gelir.
Yakın zamana kadar devletin Kürt politikasını eleştirmenin haklı nedenleri vardı. Halen de eleştirilecek taraflar var.
Şimdilerde PKK -KCK -HDP &cced
