Türkiye-Çin diplomatik ilişkilerinin resmen başladığı 1971’den bu yana iki ülke arasındaki ilişkiler sürekli inişli ve çıkışlı bir zeminde ilerlemektedir. Genelde Türkiye’nin Batılı ittifakları ile yaşadığı gerilimli dönemlerde Türkiye ve Çin arasındaki ilişkilerde ani bir hızlanma ve ilerleme yaşandığı görülmektedir. Bunun haricinde iki ülke arasındaki ilişkiler statik ve potansiyelinin oldukça altında seyretmektedir. Söz konusu ilişkilerin seyrini değiştirmek için bugüne kadar çeşitli siyasi ve ekonomik önlemler düşünülmüş olsa da bunların hayata geçirilemediği aşikardır.
Bu analizde Türkiye-Çin ilişkilerini bu zamana kadar ele alan çalışmaların en önemli eksikliğinin ekonomik öncelikleri fazlasıyla önemserken siyasi ve stratejik önerileri ise fazla hesaba katmadığı vurgulanmaktadır. Başka bir ifadeyle Türkiye ve Çin arasındaki ilişkilerin ani değişimi ve istikrarsızlığının en önemli sebebi mevcut literatürde sıklıkla vurgulandığı gibi ekonomi değildir. Ekonomik ilişkiler önemli bir kısmını oluşturmakla beraber Türkiye ve Çin arasındaki mevcut ekonomik ilişkileri bile negatif etkileyen asıl sorun siyasi ve stratejik perspektif eksikliğidir.
Siyasi ve stratejik perspektif eksikliğinin giderilmesi için öncelikle açık yüreklilik ve cesaretle iki ülke arasındaki siyasi sorunların incelenmesi ve çözüme kavuşturulamasa bile yönetme kapasitesinin geliştirilmesi gerekmektedir. Bu çalışmada kısaca iki ülke ilişkilerindeki temel sorunlar ele alınarak bazı politika önerilerinde bulunulmuştur.
