2012’de gerçekleşen Arap devrimlerinin doğrudan etkilemediği Cezayir’de reform talep eden geniş katılımlı halk gösterileri, ülkede bir yapısal dönüşüm olur mu tartışmasını gündeme getirdi. Cezayir’deki ciddi ekonomik zorluklar, Cumhurbaşkanı Abdülaziz Buteflika’nın sağlık sorunu ve siyasi durgunlukla iç içe geçerek geniş toplumsal kesimler arasında ciddi rahatsızlık yarattı. Fakat Arap devrimlerinin gerçekleştiği ülkelerde köklü bir siyasal dönüşüm yaşanmaması hatta Mısır örneğinde görüldüğü üzere baskıcı rejimlerin daha da güçlenmesi Arap dünyasında değişimin çok kolay olmayacağını açıkça ortaya koydu. Özellikle İsrail-Birleşik Arap Emirlikleri (BAE) ekseninin Arap devrimleri aleyhine faaliyetlerinin küresel aktörler tarafından himaye edilmesi, yer yer desteklenmesi bölgedeki statüko aktörlerini cesaretlendirdi. Toplumsal hareketlerin taleplerinin yerel, bölgesel ve küresel ölçekte sahiplenilmediği de görüldü.
Cezayir’deki gençler, sistemin dışında kalan yarı seçkin entelektüeller ve bir şekilde sistemin dışına atılan eski rejim mensuplarının sayısı ve ülkedeki ekonomik zorluluklardan dolayı geçim sağlamakta zorlanan tabanın öfkesi arttıkça Cezayir yönetimi üzerindeki baskı da büyüdü. Cumhurbaşkanı Buteflika etrafındaki seçkinler, göstericilerin taleplerinin aksine, seçimleri erteleyerek Buteflika’nın cumhurbaşkanlığını sürdürmek yönünde hamle yapsa da Genelkurmay Başkanı Ahmed Gaed Salah’ın Cezayir Anayasası’nın 102. maddesini hatırlatarak Buteflika’ya istifa çağrısında bulunması dengeleri göstericiler lehine değiştirdi. Genelkurmay Başkanlığının açıklamasının ardından ülke yönetimine Halk Meclisi Başkanı’nın 45 gün vekalet ettiği bir geçiş süreci…
