Belediyecilik hizmetleri fiziki belediyecilik, sosyal belediyecilik ve kültürel belediyecilik olmak üzere üç ana eksende düşünülebilir. Fiziki belediyecilik denildiğinde belediye sınırları içindeki altyapı ve üstyapı ile ilgili her türlü hizmetin belediyeler tarafından yerine getirilmesi akla gelmektedir. Sosyal belediyecilikte belediye sınırları içinde ikamet eden tüm sosyal kesimlere ama özelde dezavantajlı gruplara yönelik sosyal dokuyu rehabilite edici her türlü hizmet söz konusu olmaktadır. Kültürel belediyecilik denildiğinde de belediyenin yapmış olduğu edebiyat, sanat, estetik, sinema ve tiyatro gibi kültürel hizmetlerin bütünü düşünülmektedir.
Bu hizmetlerin hepsinin farklı şekillerde eğitime bakan yönü söz konusudur. Eğitim hizmetlerinin belediyenin altyapı veya üstyapı hizmetlerinden istifade etmesi mümkündür, eğitimlerin sosyal kesimlere yönelik olması beklenendir ve kültürün içinde zaten eğitim de görülmektedir. Bu nedenle eğitim hizmetleri belediyenin fiziki, sosyal ve kültürel belediyecilik yönleri ile bir bütün olarak alakalı gözükmektedir.
Burada temel soru(lar) şudur: Türkiye’de eğitim hizmetlerinde belediyelerin yeri ve önemi nedir? Belediyeler hassas/dezavantajlı gruplara yönelik ne tür eğitim hizmetleri sunmaktadır? Belediyelerin bu gruplara sundukları eğitim hizmetlerindeki aksaklıklar nelerdir ve çözümler neler olabilir? Bu perspektif bu temel soruların cevaplarının genel çerçevesini ortaya koymaya çalışmaktadır…
