Doğu Akdeniz’i çevreleyen on ülke arasında kıta sahanlığı ve münhasır ekonomik bölge alanlarının sınırlarının belirlenmesi meselesi bazı siyasi ve teknik zorluklar nedeniyle çözüme kavuşturulamamıştır. Bugüne kadar bölgede deniz sınırlarının belirlenmesi adına yapılan altı ayrı ikili sınırlandırma antlaşması bütün taraflarca kabul görmediği gibi henüz sınırlandırılmayı bekleyen alanların mevcudiyeti de devam etmektedir. Deniz sınırları üzerindeki mevcut anlaşmazlıklar doğal kaynakların aranması ve işletilmesine dair faaliyetlerin ciddi gerilimler oluşturmasına da neden olmaktadır. Bölgedeki mevcut çok sayıda sınır uyuşmazlığının ve doğal kaynak merkezli uyuşmazlıkların tümden çözümü ise Türkiye’nin cumhurbaşkanı düzeyinde önerdiği gibi bölge devletlerinin bir araya gelerek kapsamlı çözümler üretmesini gerektirmektedir.
Lübnan ve İsrail arasında; yaşanan sınır uyuşmazlığının ve buna bağlı doğal kaynak arama faaliyetlerinin ortaya çıkardığı sorunları çözen ikili antlaşmanın imzalanması, bölgede yaşanan sınır uyuşmazlıkları ve ilişkili uyuşmazlıkların çözümünde kaynakların ortak işletiminin rahatlatıcı bir yöntem olabileceğini gösteren somut bir örnek oluşturmaktadır. Bu analiz İsrail ile Lübnan arasında imzalanan bu deniz sınırı antlaşmasının arka planını, niteliğini ve içeriğini irdelemektedir. Ayrıca analizin son kısmında antlaşmanın bölgeye dair önemli yansımalarına da değinilmektedir.
