Çıkmışlar. Türkiye’yle PYD arasında arabulucu olacaklarmış.
Sanki Türkiye’nin arabulmaya ihtiyacı varmış gibi. Sanki Fransa’nın bu işe gücü yetermiş gibi.
Bir tuhaf komiklik olarak duracak bu ifadeler tarih sahnesinde.
Ama dünyanın geldiği yeri göstermesi açısından ilginç.
Türkiye temizlik yapıyor. Membiç’e yükleniyor. Amerika’ya “boşalt burayı” demiş. Amerika “ben boşaltmasam da Türkiye’yle beraber dursak” noktasına kadar gelmiş.
Türkiye “bu da yetmez daha da gideceğiz” demiş. “Dikkat edin!
Amerikan askeri zayi olmasın” demiş.
Buna karşın Macron çıkmış. “Biz de gelelim” diyor. Amerika’nın duramadığı yere sen gelsen ne olur.
Tuhaf bir hal. Bunca yıldır Amerika’nın arkasına sığınıp dünya siyasetinde adım adım zayıflayan Avrupa’nın Suriye krizi için yapacak hiçbir şeyi yok.
Ne Almanya ne Fransa dünya siyasetinde rotasını belirleyebilmiş değil. Hala Amerika’ya bakıyorlar. Amerika’nın onlara baktığı ettiği yok. Macron da rol kapmanın peşinde. Başına ne gelebileceğine de baktığını zannetmiyorum. Bir deneme yapmış.
Ne anlama geldiğini bilmeden.
Avrupalı devletler yeni dünya siyasetinde bırakın pozisyon almayı, bu yeni siyasetin ne yöne gittiğini okuyabilmiş bile değiller. Ne olduğunu anlamıyorlar. Hala kendilerini Amerika’nın güvencesi altındaki ahlak zabıtası zannediyorlar. Bu nedenle de gün geçtikçe anlamsız hale geliyorlar.
Fransa’nın ettiği laf hepimize komik geldi. Savaş yedinci yılına gelmiş. Fransa arabulucu olacakmış.
Kaybeden bir terör örgütüyle kazanan Türkiye arasında.
Adama gülerler.
Birkaç yıldır söylüyorum. Biz bu Suriye savaşından çok çektik. O sırada ellerini ovuşturanlar bundan sonra yeni gerçeklikle yüzleşecek.
Türkiye’nin bağımsız bir aktör olarak doğuşu zaten canlarını yeterince sıkıyor. Fakat onları asıl bekleyen sorun Rusya meselesi.
Rusya artık sadece Ukrayna’da veya Suriye’de değil, Avrupa’nın tam göbeğinde operasyonlar yapıyor. Her gün sızıyor içeri doğru. Buna karşı ne bir planı var Avrupa’nın ne de kendi aralarında plan yapabilecek bir uyum içerisinde.
Ara sıra şöyle bir hareketleniyor fakat sonuç alacak işbirliğini geliştiremiyor.
Amerika uluslararası siyasetten öncü bir role soyunmadığı müddetçe Avrupa kaybetmeye mahkûm. Onun yerine doldurmaya kalkışmak ise saçma bir hayal.
Macron’un düştüğü kadar anlamsız bir hayal. Peki Amerika dönecek gibi görünüyor mu? Üzgünüm ama öyle bir görüntü de yok.
Trump “Suriye’ye terk edelim” derken, sözcüsü “Benim haberim yok” diyor. Pentagon ayrı telden CENTCOM ayrı telden çalıyor. Bu kakafoni düzelecek gibi de görünmüyor. Her ne kadar yeni bakan atamaları yapılmış olsa da bu atamaların sonuç üretecek gibi göründüğünü söyleyemeyiz.
Amerika yalpalamaya devam ediyor.
Bu boşluk bizim canımızı çok yaktı.
Suriye kaynaklı terör ve göçle yıllardır boğuşuyoruz.
Ancak şimdi bunları yola koyduk.
Yola koymakla kalmadık, karşı adım attık.
Bize tehdit olan bölgede boşlukları kendimiz doldurduk.
Ama size pek bir boşluk kalmadı haberiniz olsun.
Amerika’nın boşaltacağı terör bölgesine gelecek olursanız sadece işimizi kolaylaştırmış olursunuz.
Ben şahsen PYD’nin arkasında Amerika yerine Fransa’yı tercih ederim.
Paylaş
Etiketler:
- Strateji Araştırmaları
- Yorum
- ABD
- Almanya
- Arabuluculuk
- Avrupa
- Bölgesel Aktörler | Küresel Aktörler
- CENTCOM
- Emmanuel Macron
- Fransa
- Fransa-Terör İlişkileri
- Halkların Demokratik Partisi (HDP)
- Ortadoğu
- Pentagon
- PKK
- PKK - YPG - SDF - PYD - YPJ - SDG - HBDH - HPG - KCK - PJAK - TAK - YBŞ
- PYD
- Savaş
- Suriye
- Suriye İç Savaşı
- Suriye Krizi
- TAK
- Takvim Gazetesi
- Terör
- Terör Örgütleri
- Terörle Mücadele
- Türkiye
- Ukrayna
