Bu çalışmada 1997 yılında Asya’da yaşanan mali krizin ardından kurulan G20’nin kurumsal evriminin analizi sunulmaktadır. Amerika Birleşik Devletleri’nde (ABD) Bush-Obama yönetimlerinin ve bu yönetimlerin Avrupa’daki mevkidaşlarının G20’yi tasarlamak ve güçlendirmek üzere ortaya koydukları stratejik yaklaşımların altı çizilirken; G20’yi içeriden statükoya meydan okuyacak bir platform olarak gören önemli yükselen güçler ile bu iki grup arasında arabuluculuk yapmaya çalışan “orta ölçekli güçler”in tepkileri de bu çalışmada ele alınmaktadır. Ayrıca bu analizde, G20’nin kurumsal faaliyet alanı ve politika gündeminin 2000’li yıllarda oldukça genişlemesi üzerine bir değerlendirmeye yer verilmekte ve bu genişlemeden kaynaklanan performans ve meşruiyet tartışmalarına dikkat çekilmektedir. Devamında, G20 dönem başkanlığını yürüten Türkiye’nin siyasi ve ekonomik gündemlerinin ana maddeleri vurgulanmaktadır. Bu çerçevede, G20’nin küresel yönetişim yapısı ve Türkiye’nin talebiyle gündeme alınan enerji, gıda güvenliği, küçük ve orta ölçekli işletmelerin (KOBİ) gelişimi gibi konulara ilaveten az gelişmiş ülkeler (AGÜ) ile kurumsal bağlantılar da sırasıyla ele alınmaktadır.
