Trajikomik Haller

Muhalefetin seçim çalışmaları trajikomik bir hal aldı. Bugün ortaya saçılan haberlere bakacak olursanız 15liler CHP’ye geri dönecektiniz. Hayır gittiniz niye geri dönüyorsunuz. Eğer dönmemiş olsaydınız bari unutulurdunuz. Yaptığınız hatayı en kısa sürede unutturmak en akıllıcası olurdu. Bu konuda iadeyi itibar gibi durum olduğunu düşünmüyorum. Şahsen başıma böyle bir durum gelse bir köşeye çekilir unutulmasını beklerdim. Bir de şimdi CHP’ye geri dönüş olursa daha da komik hale düşecekler.
Ama tek sorun burada mı? Tabii ki değil. Tüm ortak aday belirleme çabası bütünüyle bir fiyaskoya dönüştü. Baştan beri muhalefetin doğru düzgün bir plan üzere gitmediğini düşündüm. Ama bu kadar bodoslama gittiklerini ben de düşünememiştim. Gerçekten Gül’e ümit bağlamışlar. Gerçekten Meral Akşener’in nasıl ikna edilebileceğini düşünmemişler. Gerçekten yüzde 48 buçuğu blok zannetmişler. 16 Nisan referandumu gecesinden bu yana aynı şeyi söyledim. Bu 48 buçuk blok değil. Muhalefet kendini kandırmaya devam ederse, sonu yine hüsran olur diye. Aynen de öyle oldu. CHP, İP, HDP ve Saadet bir uzlaşının yakında bile değiller. Parti liderleri bile aralarında anlaşamazken seçmenin nasıl tek bir blok halinde hareket edebileceğini düşündüler? Halbuki üç beş lideri ikna etmek daha kolaydır. Ona verirsiniz on beş vekil buna vaat ederseniz iki bakanlık. Böylece üç kişiyi ortak bir adaya ikna edebilirsiniz. Ama görünen o ki, vekilleri verirken bile doğru düzgün konuşmadan telaş içinde hareket etmişler. Kafa karışıklığı devam ediyor.
Kafası en berrak olanlar Akşener ve Karamollaoğlu. Onların kaybedecek bir şeyi olmadığından her türlü daha az hesap yapıyorlar.
Akşener aday olunca kazansa da kazanmasa da daha yola yeni çıktığını düşünüyor. Hem CHP’den hem de MHP’den biraz oy alırsa kendisine bir parti ve siyasi gelecek çıkartabilir.
Saadet ise gaza getirildi. Kendini siyasetin anahtarı sandı. Yaptığı hiçbir görüşmeden sonuç alamadı. Bir ittifak şansını da yitirdi. Ama elinde kaybedecek bir şeyi olmadığı için onun da kafası rahat.
Öte taraftan CHP kaybedebilir. Yıllardır bir kutuplaşmanın arkasına gizlendiği için ana muhalefet partisi olarak kalmaya alıştıklarından yaklaşan tehlikenin farkında değiller. CHP bu seçimlerden aşınarak çıkacak. Süreci öylesine kötü yönetti ki, artık seçmenini ikna etme şansı kalmadı.
Millet günlerdir bu tuhaf resmi izliyor. Abdullah Gül ismi etrafında bir fırtına kopartıldı. Ancak Gül ilk günden bu yana izlediği yaklaşımı sürdürdü. Ortaya çıkıp aday olduğunu açıkça söylemedi.
İttifaklar genelde bir düşmana karşı kurulur. Doğru. Ancak ittifakların liderliğe de ihtiyacı vardır. Liderlik rolü oynaması gerekenler bu rolün gereğini yerine getiremezse ittifak kurulamaz.
Ne CHP ne Gül ne de başka bir aktör bu rolü oynayamadı. Herkes topu başkasının kucağına attı. Şimdi herkes benim haberim yoktu numarası yapıyor.
Yarın Gül de çıkıp “ben aslında hiç aday olmadım. Hepsi dedikodudan ibaret” bile diyebilir. Gözümüzün içine baka baka bunu yaparsa kimse şaşırmasın. Ortak bir aday çıkarma ümidi tükenenler “zaten bizim adayımız baştan beri Erdoğan’dı” diyor. Bakarsınız Gül de benzer bir adımla sıyrılmaya çalışır..

[Takvim, 28 Nisan 2018]