Türkiye-Avrupa Birliği ilişkilerinin başlıca dinamikleri mevcut ve kullanılmayı bekleyen iş birliği alanları ve özellikle son dönemde yaşanan krizlere sebep olan yapısal/konjonktürel sorunlardır. 1963 yılından itibaren süregelen ilişkiler inişli çıkışlı bir görüntü sergilemiş ve iki aktör zaman zaman kriz yaşasa da ilişkilerini sürdürebilme kararlılığını göstermiştir. Son dönemde ilişkilere kriz ve sorunlar damga vurmuştur. Taraflar arasındaki ilişkiler siyasi sebeplerle tıkanan müzakerelere değişik alanlardan birçok sorunlu konunun da eklenmesiyle birlikte daha çetrefilli bir hale gelmiştir.
Bu analiz Türkiye ile AB arasında son dönemde ortaya çıkan krizleri incelemektedir. İkili ilişkilerde sorun yaratan temel konjonktürel ve yapısal sorunlar bu doğrultuda ayrı ayrı değerlendirilmektedir. Diğer taraftan bütün bu sorunlara rağmen ikili ilişkilerin rasyonel bir zeminde devam etmesini sağlayan ve iki tarafın da çıkarına olan iş birliği alanları da ele alınmaktadır. Böylece Türkiye-AB ilişkilerinin mevcut durumunun bir fotoğrafı çekilmekte ve ilişkilerde ortaya çıkan krizin kaynakları analiz edilmektedir. Buradan hareketle ikili ilişkilerin yeniden rayına oturabilmesi için atılması gereken adımlar politika önerileri olarak sunulmaktadır.
