Türkiye-Avrupa Birliği (AB) ilişkileri başladığı günden bu yana inişli çıkışlı bir görüntüye sahip olmuş, bu durum iki taraf arasındaki temasların rasyonel bir zeminde kurumsallaşmasını engellemiştir. İki aktör arasındaki katılım müzakereleri 3 Ekim 2005 tarihinde Lüksemburg’da yapılan Hükümetler Arası Konferans ile başlatılsa da müzakerelerin ne zaman sonlandırılacağına dair bir görüş/fikir ortaya konulmamış ve ucu açık yeni bir tartışmalı sürecin temelleri atılmıştır. Son dönemde Türkiye ile AB arasındaki tansiyonun artması ve ilişkilerin gerilmesinin sebepleri sorgulanırken bundan sonra ilişkilerin hangi zeminde, nasıl sürdürüleceği zihinlerde oluşan önemli sorular haline gelmiştir.
Bu perspektif son dönem Türkiye-AB ilişkilerinin bozulma sebeplerini ortaya koyarak Avrupa Parlamentosu’nun (AP) tavsiye kararının iki taraf açısından ne anlama geldiğini değerlendirmektedir. Çalışma iki aktör arasındaki müzakerelerin aslında tam da müzakerelerin başladığı 2005 yılından itibaren Avrupa siyasetinde ortaya çıkan gelişmelerden dolayı siyasi blokajlarla çok önceden fiilen son bulduğunu iddia ederken bundan sonraki süreçte güvenlik, mülteci krizi ve enerji gibi ortak çıkarı yansıtan konu başlıkları merkeze alınarak yeni bir iş birliği modelinin tesis edilmesini önermektedir.
